Her yeni cümle başlarken, bir başka cümle son bulmaktadır. Unutulmaması gereken yeni cümleyi kurabilmek için gereken şansı vermek gerektiğidir aslında.Peki biz bu şansı her zaman vermektemiyiz acaba? Hayır tabi ki çünkü biz devrik cümleler kurmayı daha çok seviyoruz galiba ... Şu anlamsız ve tekdüze hayatımıza anlam katmaya çalıştığımız yani cümle kurmak eyleminde bulunduğumuz her an bize eziyet gibi gelmekte ,bunun nedeni:
insan neden sevmek ister , hiç düşündünüz mü ? Elbette hepiniz evet cevabını vereceksiniz;ama unuttuğunuz nokta bu sorunun cevabının herkese göre bir yanıtının olmasıdır.İnsanoğlu bencil bir varlıktır ve hep kendi mutlu olsun ister ama hep karşısındaki ezer.İşte bu nedenle yeni cümle kurmak istediğimizde temel kuralı unutmayalım, cümle de özne başta yüklemse daima sondadır. Yani bir cümle biterken; bize ,yeni bir cümle kurmak için şans tanımıştır .
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Şimdi bir cümle kurmak için başka cümleleri ezerek bir önceki cümlelere hainlik etmiş mi oluyorum? Yoksa kurduğum ikinci cümlenin özgürlüğe kavuşmasını mı sağlıyorum?
Post a Comment